Regeling tijdelijke huurcontracten wezen

Reactie

Vraag1

Prima dat gewerkt wordt aan een ad-hocoplossing voor dit specifieke probleem, nu nog een bredere visie op de woningmarkt waar deze speciale regeling min of meer automatisch uit voortvloeit.

Het argument om, zonder deze nieuwe regeling, wezen uit hun ouderlijk huis te zetten, is dat de woning "te ruim" voor ze is geworden. Het argument om, onder deze nieuwe regeling, (sommige) wezen toch maar "te ruim" te laten wonen is dat de woning hun ouderlijk huis is. (Een soort kinderpardon, alleen gaat het nu niet om het land maar de woning waarin het kind geworteld is. En net als bij het kinderpardon wordt de groep die voor de regeling in aanmerking komt angstvallig klein gehouden.)

Beide argumenten vloeien voort uit dezelfde kerngedachte: de koppeling van mensen aan woningen is maatwerk. Daar zitten kwantitatieve kanten aan (verhouding tussen de gezinsgrootte en het aantal kamers / vierkante meters van de woning; verhouding tussen het inkomen en de huurprijs) maar ook kwalitatieve (sociale binding aan de woning en de omgeving).

Ik pleit voor een systematiek om alle (categorieën) burgers en woningen te beschrijven in termen van relevante parameters, en bij een gegeven verdeling van alle burgers over de woningvoorraad te berekenen hoever die verdeling verwijderd is van het theoretische optimum.

Alleen al de vragen welke parameters dat moeten zijn en wat je onder dat optimum moet verstaan, kunnen de discussie over de richting waarin de woningmarkt moet worden bijgestuurd meer diepgang geven.

Vervolgens kan een dergelijke benadering ook aangrijpingspunten bieden om daadwerkelijk bij te sturen. Te denken valt aan bewustwording op welke parameters burgers zelf invloed hebben en hoe de eigen keuzes daaromtrent helpen de feitelijke verdeling dichter bij dat optimum te brengen. Verder valt te denken aan financiële beloningen voor keuzes die op deze wijze het maatschappelijk belang dienen.