Wet seksuele misdrijven

Reactie

Naam G.E.A Wieles
Plaats Nieuwerbrug ad Rijn
Datum 5 mei 2021

Vraag1

- Wat vindt u goed in dit wetsvoorstel en waarom?
- Wat minder goed? En waarom vindt u dat?
- Sluit dit wetsvoorstel aan bij uw opvattingen over strafbaar seksueel gedrag?
- Wat vindt u van de nieuwe strafbaarstellingen van schuldaanranding, opzetaanranding, schuldverkrachting en opzetverkrachting?
- Wat vindt u van de nieuwe strafbaarstelling van seksuele intimidatie?
- Wat is een goede manier om informatie te geven en discussie te voeren over seksueel grensoverschrijdend gedrag?

- Wat is nodig voor een goede uitvoering van dit wetsvoorstel?
- Waar moet de voorlichting over deze wet zich op concentreren?
- Wat zou u de minister van JenV willen meegeven over dit wetsvoorstel?

Het voorstel is prima, ook voor sexuele intimidatie waarbij ik deze opmerking maak:
Zorg voor een apart systeem om meldingen sexuele intimidatie serieus op te pakken en voor kaders wat daar onder valt. Via de politie werkt dit onvoldoende en het zou daarnaast een te grote taak worden. Die domweg ook niet uitvoerbaar is vanwege tijd/capaciteit en deskundigheidsgebrek en vergeet de toch veelal lage prioriteit voor de politie niet. Waardoor slachtoffers bij voorbaat hooguit een melding maken en er geen aangifte van doen. Als aangifte van de daad niet bewezen kan worden (sexuele intimidatie etc wordt doorgaans in het geniep gedaan, waarbij nooit anderen aanwezig zijn) voelt het alsof het niet gebeurd is. De dader gaat vrijuit en heeft vrijspel, ook naar het slachtoffer toe. Zorg voor een duidelijker meldingssysteem, waar zowel slachtoffer en dader van op de hoogte wordt gehouden van de status. Bundel de meldingen ten laste van 1 persoon/groep, en pak na x meldingen de zaak serieus aan. Spreek kaders af. Maar zorg ervoor dat slachtoffer haar/zijn verhaal kan doen EN dader niet zomaar onterecht in het beklaagdenbankje belandt. Dat lijkt mij het meest lastige ervan.
Als slachtoffer mag je er niet over vertellen ivm smaad of laster die jou verweten kan worden. De dader heeft een slachtoffer opnieuw in de tang op deze wijze, want men mag er niet over spreken. (voorbeeld heb ik) Slachtoffers raken zelfs verder in de put van hoe het nu werkt. Daarnaast: zoals het nu geregeld is zijn er vele slachtoffers die wat zij meemaken als niet van groot belang achten om de politie hiervoor in te schakelen. De (zeden)politie heeft veel ergere taken op te pakken en dat wordt soms ook wel daadwerkedlijk aangegeven vanuit de buitenwereld. En een slachtoffer van sexuele intimidatie of handtastelijkheden cijfert wat haar/hem is overkomen dus opnieuw te makkelijk weg, juist omdat bewijs zo lastig ligt. Dit maakt het gebeuren qua verwerking richting toekomst erger voor een slachtoffer. Het voelt als opnieuw vechten voor jezelf en wat jou is overkomen. Een apart meldingssysteem voor datgene waar een slachtoffer zelf geen aangifte van wil of durft te doen, zou wellicht hier de oplossing voor kunnen zijn?