Besluit bescherming wolf en goudjakhals

Reactie

Vraag1

1. Naar mijn gevoel is er veel te weinig onderzoek gedaan of de wolf in een dichtbevolkt land als Nederland past. Ik snap dat een dier dat aan het eind van de voedselketen staat in grote aaneengesloten (natuur)gebieden een ecologisch positieve rol speelt. Maar in Nederland is er in de jaren 2010-2019, vóór de terugkeer van de wolf, nauwelijks nagedacht over de gevolgen van de terugkeer in een dichtbevolkt land met weinig echte natuur. Het is ons overkomen is mijn stellige overtuiging.
2. De zienswijze van het management van Nationaal Park de Hoge Veluwe op het effect van de terugkeer van de wolf op een duurzaam beheer van het park is veelzeggend.
3. Het dierenleed, veroorzaakt door een jagende wolf, is ongekend. De aantallen aangevallen dieren zijn zeer verontrustend, niet alleen landbouwhuisdieren, maar ook hoefdieren die door natuurorganisaties gehouden worden voor begrazing en onderhoud in natuurgebieden, zijn veelvuldig slachtoffer.
4. Achteruitgang van de schapenhouderij in Nederland wordt deels toegeschreven aan de wolf. Weidegang voor jongvee en zelfs melkkoeien wordt door terugkeer van de wolf beperkt.
5. De grote impact van een wolvenaanval op diereigenaren wordt stelselmatig onderschat. Hetzelfde geldt voor dierenartsen die in hun praktijk met de gevolgen van een wolvenaanval te maken hebben. Er zijn ernstige voorbeelden van psychische problemen en gezondheidsschade.
6. Er wordt veel te lichtvaardig en te weinig integraal gedacht over de toepassing van wolfwerende rasters: effectiviteit, benodigde arbeid voor aanleg en onderhoud, verstrikt raken van wild en gehouden dieren. Denk ook aan de ontsiering van het landschap.
7. Angst bij mensen voor confrontatie met de wolf tijdens verblijf in het buitengebied (wandelen, fietsen, paardrijden) wordt onderschat.
8.Politiek en beleidsmakers steken veel te weinig tijd in het horen van plattelandsbewoners en mensen die te maken hebben met wolvenaanvallen (veehouders, hobbydierenhouders, dierenartsen). Zo geven Drentse dierenartsen, die veel met wolvenaanvallen te maken hebben, aan dat slechts drie kamerfracties contact met hen gezocht hebben om hun verhaal te horen.