Wijziging van de Regeling Jeugdwet ter vaststelling van enige regels die de aanbieders van jeugdhulp bij het verstrekken van persoonsgegevens aan gemeenten in acht dienen te nemen

Reactie

Vraag1

Ik beperk mij tot een antwoord op vraag 2:
Dit is weer een voorbeeld van een regeling die bol staat van moet-bepalingen in plaats van kan-bepalingen. Bij de decentralisatie is het passend als rijksoverheid de kaders te geven, maar daarbinnen de invulling vrij te laten. Enkele voorbeelden:

Art 6a.1 is nu "Een aanbieder die voor een in de wet bedoelde dienst bij een gemeente een bedrag in rekening brengt, vermeldt daarbij de volgende gegevens:"
vervang dat door "Op verzoek van het college is een aanbieder die voor een in de wet bedoelde dienst bij een gemeente een bedrag in rekening brengt, verplicht daarbij de volgende gegevens te vermelden:"
(Als je dit überhaupt al wettelijk zou willen regelen.)

En zo alle artikelen onder 6a. Maak ervan dat het college dit van een aanbieder mag vragen, maar stel het niet als verplichting. Anders moet een aanbieder het verplicht verrmelden, zelfs als een college uit het oogpunt van administratieve lastenverlichting die informatie niet nodig vindt.

Voorbeeld van artikel 6b.3: "Het college voert een algemene risicoanalyse uit op basis van gegevens waarover deze in verband met de uitvoering van de Jeugdwet beschikt."

Dit verplicht het college tot het uitvoeren van een algemene risicoanalyse, terwijl het mijns inziens aan het lokale bestuur is om af te wegen of hij het op enig moment noodzakelijk vindt een dergelijke analyse te entameren.

Ik denk dat met deze voorbeelden wel duidelijk is wat ik bedoel. Laat zo veel mogelijke afwegingsruimte bij de decentrale overheden. Beperk overheden en aanbieders in hetgene ze mogen (dat strekt tot zekerheid van de burger), maar verplicht ze tot zo min mogelijk (dat geeft ruimte om lokaal de administratieve lasten terug te dringen).