Wijziging toepassingseisen thermische gereinigde grond

Reactie

Naam Anoniem
Plaats Amersfoort
Datum 26 maart 2025

Vraag1

U kunt tot en met 11 april via deze website reageren op alle onderdelen van de regeling en de toelichting. Verwacht u dat de regeling effect heeft op u of uw organisatie?
Hoewel de aanpassing een goede stap is, is het doel van hersteld vertrouwen niet bereikt. Daarvoor is te veel misgegaan bij toepassingen met TGG. Het te bepekte analysepakket was slechts één van de knelpunten.

1) Thermisch gereinigde grond is géén grond. Samen met verontreinigde grond worden ook ander stoffen in de ovens gebracht, zoals asfalt. Als het ingangsproduct niet voldoet aan de term grond, dan ook niet het uittredende product. Ook qua eigenschappen is TGG onvergelijkbaar aan grond. Noem het wat het is: secundaire bouwstof. Vertrouwen begint bij de juiste naam voor het product.
Met uitbreiding van de metingen zijn de risico's niet weggenomen. Het is ondoenlijk alles te meten.

2) De keten is privaat: de producent, de certificerende instelling, de opsteller van keuringsrapporten. Er wordt echter wel een wettelijk erkend bewijsmiddel verkregen. Als een handhavende overheid de toepassing onwenselijk vindt, is er nauwelijks mogelijkheid tot ingrijpen. Zeker als, in individuele gevallen, in de private keten vraagtekens gezet kan worden bij integriteit, is het lastig dat het product op dat moment wel een wettelijke bescherming krijgt, alsof het gebaseerd zou zijn op een oordeel van een overheid. ILT ziet toe op deze keten, maar kan gezien het mandaat en afstand geen garantie geven voor een individuele toepassing.
Bij een sterkere rol van de overheid zal het vertrouwen in het product toenemen.

3) Na toepassing van het product is er geen productaansprakelijkheid van de fabrikant en rust de verantwoordelijkheid bij de opdrachtgever. Als het dan toch goed mis blijkt te zijn, is er weinig animo bij de opdrachtgever om op te treden in het belang van het milieu, immers de kosten zijn voor haar en kunnen hoog zijn. Liever niet, tot het echt niet meer anders kan, soms na externe druk. Het bijzondere is dat alleen de fabrikant echt weet wat er toegepast is, de overige partijen dienen te vertrouwen op de borgingen in de (private) keten. Dit blijft kwetsbaar. Pas als de fabrikant echt verantwoordelijk wordt gehouden voor zijn product, en dus vertrouwen heeft in zijn eigen product, pas dan mag je verwachten dat ook anderen er vertrouwen in hebben.

Alleen een aanpassing van de meting zal de gehele keten van vertrouwen niet voldoende versterken. De eindgebruiker heeft nog steeds te weinig waarborgen en te hoog financieel risico.