Wet financiering kinderopvang

Reactie

Vraag1

De voorgestelde WFK kan bijdragen aan eenvoud en zekerheid voor ouders, maar dreigt de kern uit het oog te verliezen. Kinderopvang is geen arbeidsmarktinstrument, maar de eerste maatschappelijke voorziening waar ontwikkeling, kansengelijkheid en toekomstkansen beginnen. Hier worden de fundamenten gelegd die het onderwijs, de samenleving en de economie op lange termijn versterken.

De wet moet meer doen dan financiële stromen vereenvoudigen. De vraag is niet alleen of ouders gemakkelijker toegang krijgen, maar of alle kinderen, vooral de kwetsbaarsten, daadwerkelijk bereikt worden. Die groep loopt nu al achter. Het bereik van VE-geïndiceerde peuters daalde tot circa 75 procent. Wie niet bereikt wordt, mist de ontwikkeltijd die nodig is om met gelijke kansen aan school te beginnen. Dat werkt door in leerprestaties, lerarentekorten en structurele ongelijkheid.

Het bijna gratis maken van kinderopvang zal deze kloof onbedoeld vergroten. De verwachte toename van gebruik door tweeverdieners leidt tot capaciteitsdruk en verdringing van doelgroepkinderen, vooral in stedelijke regio’s met personeelskrapte. Zonder duidelijke waarborgen verschuift de focus van ontwikkeling naar opvangcapaciteit. En wanneer de nadruk te veel ligt op uitvoerbaarheid en administratieve eenvoud, verandert kinderopvang van maatschappelijke voorziening in consumptiegoed. Daarmee gaat verloren wat haar waarde bepaalt: pedagogische kwaliteit, ontwikkelkracht en bijdrage aan kansengelijkheid.

De wet mag niet tornen aan de publiek-maatschappelijke verantwoordelijkheid van gemeenten voor voorschoolse educatie. De VVE-infrastructuur, de norm van 960 uur en de geoormerkte middelen voor onderwijsachterstandenbeleid moeten juridisch en financieel beschermd blijven. Beleid dat deze basis verzwakt, vergroot ongelijkheid in plaats van haar te verkleinen.

De regering moet één principe leidend maken: het ontwikkelingsdoel van kinderopvang. Dat vraagt om structurele kwaliteitsborging, stabiele personele inzet en actieve monitoring van bereik. Kinderopvang moet niet goedkoper worden, maar beter, eerlijker en effectiever in haar maatschappelijke opdracht. Alleen door ontwikkeling centraal te stellen en kwetsbare kinderen als maatstaf te nemen, versterken we onderwijs en samenleving en bouwen we aan een toekomst waarin ieder kind telt.