Wet financiering kinderopvang

Reactie

Vraag1

Met de nieuwe plannen wordt kinderopvang vooral goedkoper voor hogere inkomens. Er gaat niet meer geld naar de sector zelf, maar naar de vergoeding voor ouders — vooral midden- en hogere inkomens. De kinderopvang krijgt nog steeds de facturen betaald, maar de verdeling tussen toeslag en eigen bijdrage verandert. Lagere inkomens gaan juist meer betalen.
Omdat de kosten voor kinderopvang sneller stijgen dan de Rijksnorm, hanteren veel KDV’s een uurtarief boven die norm. Lagere inkomens ontvangen al jaren 96% vergoeding tot de Rijksnorm. Elke tariefstijging boven de norm verhoogt hun eigen bijdrage fors. Zo steeg die in 2025 feitelijk van 4% naar 6% (en bij sommige KDV’s nog meer). Lagere inkomens betalen dus circa 50% extra, zolang de Rijksnorm niet meestijgt met cao en inflatie.
De voornaamste redenen voor terugvordering van kinderopvangtoeslag zijn:
1. Inkomen blijkt hoger dan opgegeven;
2. Ouders blijken geen recht te hebben op toeslag.
Bij inkomensonafhankelijke opvang vervalt het risico op terugvordering door punt 1, maar over punt 2 wordt niets vermeld. Wie bepaalt straks wie recht heeft op opvang, en wie controleert dat? Loopt de kinderopvang risico op terugvordering als een ouder toch geen recht blijkt te hebben?
Momenteel kan, indien gewenst, de toeslag al direct op rekening van het KDV worden gestort. In het nieuwe systeem blijft de subsidie formeel voor de ouder, maar wordt deze, per definitie, direct aan de KDV’s uitbetaald. Dat is geen staatssteun, net als bij de VVE-subsidie die gemeenten namens ouders uitkeren.
Het kabinet wil dat kinderopvang aantrekkelijk blijft voor ondernemers, maar dat botst met het plan om de sector onder te brengen bij de DAEB. Daardoor vervalt de waarde van veel organisaties, die vaak dienen als pensioen van ondernemers. Innovatie en uitbreiding zullen afnemen, wat juist tot minder kindplaatsen leidt.
Om inkomsten te behouden denken sommige ondernemers aan pluspakketten met extra diensten. Die zullen enkel betaalbaar zijn voor de happy few. De rest krijgt een uitgekleed basisproduct.
Resultaat: meer verschil tussen rijk en arm, meer segregatie, minder integratie.