Wetsvoorstel strafbaarstelling verheerlijken van terrorisme en openbare steunbetuiging aan terroristische organisaties

Reactie

Vraag1

Ik begrijp de noodzaak van een stevige aanpak van terroristisch geweld, maar dit wetsvoorstel biedt weinig bescherming voor burgers en kan leiden tot willekeur, polarisatie, discriminatie en het beperken van grond- en mensenrechten. Er bestaan al wetten tegen opruiing en haatzaaien; dit voorstel schept vooral meer onduidelijkheid. Bovendien is het begrip “terrorisme” politiek gekleurd, waardoor ook vreedzaam verzet en de vrijheid van meningsuiting en expressie in gevaar komen.

Het wetsvoorstel biedt weinig bescherming voor burgers. Ook mensen die niets met terrorisme te maken hebben, kunnen ermee in verband worden gebracht zonder dat zij precies weten waarom, mogelijk op basis van geheime informatie. Daartegen kun je je nauwelijks verdedigen. Dit kan ons allemaal verdacht maken en ondermijnt het vertrouwen in de rechtstaat.

Daarnaast vrees ik selectieve handhaving. In de praktijk kan de wet worden ingezet tegen kwetsbare groepen zoals vluchtelingen, moslims, lhbtiqa+ personen, politieke tegenstanders, demonstranten en activisten. Dit kan leiden tot stigmatisering, maatschappelijke spanningen en ongelijkheid. Daarmee komt ook het grondrecht op gelijke behandeling in gevaar.

Verder is de noodzaak van dit wetsvoorstel twijfelachtig. Er bestaan al regels tegen opruiing, haatzaaien en deelname aan verboden organisaties. Het risico is dat dubbele wetten (met mogelijk dubbele straffen) ontstaan, die meer verwarring scheppen dan duidelijkheid.

Ook de formuleringen zijn te vaag: wat is precies een “terroristische organisatie”, wat valt onder een “steunbetuiging” of een “verheerlijking”, en hoe kan een burger altijd weten of achter een tekst of afbeelding een terroristische organisatie zit?

Hierdoor dreigt een glijdende schaal. Hoewel het wetsvoorstel terrorisme zegt te bestrijden, kan het er in de praktijk toe leiden dat ook vreedzame groepen, zoals klimaatactivisten of mensen die demonstreren tegen mensenrechtenschendingen, als “terroristisch” worden bestempeld. In landen als Engeland, Turkije en Frankrijk zijn daarvan al zorgwekkende voorbeelden bekend.

Kortom: ik zie geen toegevoegde waarde van dit wetsvoorstel en maak mij ernstig zorgen. Vrijheid en veiligheid kunnen alleen naast elkaar bestaan. Ik pleit daarom voor een alternatief: preventie in plaats van repressie – inlichten en voorlichten in plaats van op- en uitsluiten. Dat is volgens mij de enige duurzame weg naar vrijheid én veiligheid.