Wetsvoorstel strafbaarstelling verheerlijken van terrorisme en openbare steunbetuiging aan terroristische organisaties

Reactie

Vraag1

Ik maak me grote zorgen over dit wetsvoorstel. Niet alleen als jurist, maar vooral als mens, activist en kind van een Palestijnse vader. Want wat hier op het spel staat, is niet veiligheid — maar onze vrijheid om te spreken over onrecht.

Dit voorstel maakt het strafbaar om in het openbaar “verheerlijkt” te spreken over terrorisme, of om “steun” te betuigen aan een organisatie die als terroristisch is aangemerkt. Dat klinkt misschien redelijk, totdat je ziet hoe rekbaar en politiek gekleurd zulke termen zijn. Want wat betekent “verheerlijken”? En wanneer is solidariteit met een onderdrukte bevolking ineens “steun aan terrorisme”?

Als ik de bezetting van Palestina veroordeel, of erken dat onder internationaal recht een volk recht heeft op gewapend verzet tegen koloniale overheersing — ben ik dan strafbaar? Als ik opkom voor mijn familie, voor mensenrechten, voor gerechtigheid, word ik dan het zwijgen opgelegd?

Dit wetsvoorstel komt bovendien niet uit het niets. We zitten in een tijd waarin demonstranten massaal worden opgepakt, waarin vreedzaam protest wordt gecriminaliseerd en de politie geweld gebruikt tegen mensen die opkomen voor het leven van anderen. Censuur, framing en intimidatie zijn geen incidenten meer — ze zijn structureel aan het worden. Deze wet past precies in dat patroon: het is een volgende stap richting een samenleving waarin kritiek op macht gevaarlijk wordt gemaakt.

Geschiedenis leert dat groepen die ooit als terrorist werden weggezet — denk aan het ANC of het Franse verzet — later als vrijheidsstrijders zijn erkend. Dit voorstel negeert die geschiedenis. Het maakt ruimte voor willekeur en misbruik. En het maakt mensen als ik kwetsbaar. Mensen met wortels buiten Europa. Mensen die opkomen voor de onderdrukten, voor het ongeziene leed.

Bestaande wetgeving is al streng. Opruiing, bedreiging en aanzetten tot geweld zijn al strafbaar. Maar dit voorstel schuift een glijdende schaal op: wat vandaag nog een politieke mening is, kan morgen strafbaar zijn. Dat is levensgevaarlijk in een democratische rechtsstaat.

Ik ben geen extremist. Ik ben een vrouw met een stem en een geweten. En ik laat me niet monddood maken — niet door Israël, niet door censuur, en niet door wetgeving die rechtvaardigheid onder het mom van veiligheid het zwijgen oplegt.

Verwerp dit voorstel. Niet omdat je het met mij eens bent, maar omdat je de rechtsstaat wilt beschermen. Voor iedereen.