Wetsvoorstel strafbaarstelling verheerlijken van terrorisme en openbare steunbetuiging aan terroristische organisaties

Reactie

Vraag1

Je moet maar het lef hebben. Enerzijds werkelijke terroristische acties in de wereld bagatelliseren, anderzijds onlangs het pleidooi om een organisatie die een verkeersstroom belemmert terroristisch te noemen. Overdreven? Ik denk het niet. Nog maar zeer kort was er de internetconsultatie voor een initiatief wetsvoorstel van kamerlid Michon-Derkzen, waarin op grond van mogelijk te verwachten ordeverstoringen burgemeesters en politie de bevoegdheid zouden moeten krijgen om online-berichten ter voorbereiding van een demonstratie te laten verwijderen. Aantasting van het verenigingsrecht onder de paraplu van de openbare orde (Wet online aangejaagde openbare-ordeverstoring, https://www.internetconsultatie.nl/oaoov/b1 )

Onlangs was er de uitspraak van het Internationale Strafhof dat staten de verplichting hebben de burgers te beschermen o.a. door de klimaatverandering zo veel mogelijk te beperken. Aangezien deze regering de maatregelen die dat moeten bewerkstelligen liever terugdraait en de doelstellingen naar beneden bijstelt, is er niet veel fantasie voor nodig dat een terroristische houding te noemen ten aanzien van volgende weerloze generaties, zonder macht, zonder politieke invloed, die het slachtoffer zullen zijn.
Wie zou hier strafbaar kunnen zijn?

Twee zinsnedes in de Memorie van Toelichting troffen mij.
Kennelijk is er angst voor “het vermogen groepen tegen elkaar op te zetten, onlustgevoelens in de samenleving (verder) aan te wakkeren en een gevaarlijke neerwaartse spiraal van vergroving in het publieke debat teweeg te brengen".
En
"Een specifieke vorm van groepsbelediging – in de vorm van het vergoelijken, ontkennen of verregaand bagatelliseren van bepaalde internationale misdrijven, zoals de Holocaust is al strafbaar”.
Enerzijds dus strafbaar, maar tegelijkertijd naar mijn smaak sterk gelijkend op de opstelling van de huidige regering.

De vergelijking met de omringende landen is nogal potsierlijk, met name waar Engeland als voorbeeld wordt gekozen. Daar is bestaande wetgeving zover opgerekt dat vreedzame activisten niet alleen buitenproportionele jarenlange gevangenisstraffen kregen opgelegd, maar hen werd zelfs niet toegestaan om toe te lichten waarom zij hun weliswaar verstorende, maar geweldloze acties hebben uitgevoerd. Was men bang voor de verspreiding van en steunbetuiging voor menslievende motivaties, of voor verheerlijking van medemenselijkheid op de lange termijn?