Wetsvoorstel strafbaarstelling verheerlijken van terrorisme en openbare steunbetuiging aan terroristische organisaties

Reactie

Vraag1

Deze wet, onder mom van anti-terrorisme is naar mijn inziens gevaarlijk, het is niet meer dan een beperking van de vrijheid van meningsuiting en zal als zodanig worden gebruikt. Daarnaast vind ik het overbodig. We hebben al wetten tegen het aanzetten tot haat of geweld en wetten tegen opruiing. Soortgelijke wetten zoals die nu voorliggen worden in landen als het Verenigd Koninkrijg, Hongarije en Turkije misbruikt om tegenstanders van de regering de mond te snoeren.

De termen “verheerlijken” en “steun betuigen” zijn in het voorstel nog niet scherp afgebakend. Daardoor kunnen ze ruim geïnterpreteerd worden:
- Wat valt precies onder “verheerlijken”? Is dat alleen het expliciet toejuichen van geweld, of ook het duiden van achterliggende motieven??- Wanneer is een organisatie “terroristisch”? De overheid bepaalt dat, maar dat kan verschuiven afhankelijk van het politieke klimaat.

Deze vaagheid kan leiden tot zelfcensuur, omdat mensen bang worden om iets te zeggen dat mogelijk strafbaar zou kunnen zijn.

Daarnaast: Als steun aan een "terroristische organisatie" strafbaar wordt, dan rijst de vraag: wie bepaalt wat een terroristische organisatie is?
- Pro-Palestijnse organisaties: In sommige landen zijn delen van Hamas of andere Palestijnse groeperingen als terroristisch bestempeld, maar niet alle steun aan de Palestijnse zaak impliceert steun aan geweld. Een gebaar van solidariteit met Palestijnse burgers zou in extreme interpretatie als steun aan een terroristische organisatie kunnen worden uitgelegd.?- Organisaties zoals Greenpeace of Extinction Rebellion: Stel dat Greenpeace in de toekomst als extremistisch of "eco-terroristisch" wordt aangemerkt (zoals in sommige rechtszaken in de VS of bij radicalere afsplitsingen van klimaatactivisten), dan zou een publieke steunbetuiging mogelijk onder dit wetsartikel kunnen vallen.

Daarnaast:
Activisten, journalisten, wetenschappers en kunstenaars die maatschappelijke misstanden aan de kaak willen stellen (bijvoorbeeld over de oorzaken van terrorisme of over disproportioneel politiegeweld) zouden risico lopen. Kritische uitingen die niet oproepen tot geweld, maar wel begrip tonen voor de motieven van gewelddadige groeperingen, kunnen als “verheerlijking” worden opgevat.
Bijvoorbeeld:
- Een documentairemaker die een jihadstrijder aan het woord laat en zijn beweegredenen onderzoekt.?- Een opiniestuk dat uitlegt waarom sommige jongeren zich aangetrokken voelen tot gewelddadig extremisme.