Wetsvoorstel strafbaarstelling verheerlijken van terrorisme en openbare steunbetuiging aan terroristische organisaties

Reactie

Vraag1

Mijn bezwaar is tweeledig.

Ten eerste: hoewel dit kabinet wellicht met goede intenties handelt, kan een volgend kabinet opnieuw bepalen hoe het begrip “terrorisme” in de praktijk wordt toegepast. Zelfs zonder formele wijziging van de wet kan de interpretatie verschuiven. Die verschuiving kan minderheidsgroepen treffen, zoals de queer gemeenschap of de journalistiek — groepen die in andere landen, zoals Rusland, via een verruimde definitie van “extremisme” tot vijanden van de staat zijn verklaard. Het risico zit niet alleen in wat er nú gebeurt, maar in wat deze bevoegdheden mogelijk maken in de toekomst.

Ten tweede: de kerntaak van een democratische staat is het waarborgen van de ruimte voor open debat, inclusief protest, en juist wanneer onderwerpen gevoelig of controversieel zijn. Democratie is meer dan periodieke verkiezingen; zij leeft bij gratie van een voortdurend, vrij gesprek. Wanneer de overheid meningsuitingen strafbaar stelt enkel omdat zij die als “onjuist” of “onwenselijk” beschouwt — zonder dat er sprake is van directe oproepen tot geweld of discriminatie — sluit zij bepaalde groepen uit van dit gesprek. Dat ondermijnt niet alleen de democratische cultuur, maar vergroot ook de kans op polarisatie en escalatie.