Wetsvoorstel strafbaarstelling verheerlijken van terrorisme en openbare steunbetuiging aan terroristische organisaties

Reactie

Vraag1

Waar een dergelijk wetsvoorstel toe kan leiden, ondervinden Koerden in Europa al veel langer. Alleen al de associatie met de PKK kan in m.n. Duitsland en Frankrijk tot beschadigende strafzaken leiden, waar langs de maatstaven van mensenrechtenverdragen slechts sprake is van gelegitimeerd en vreedzaam activisme.
Nederland deed ook een duit in het zakje. In 2012 werden tientallen Koerden op een vakantiepark in Zeeland van hun bed gelicht. Het OM meende dat de bijeenkomst een PKK-kamp was. Vier Koerden werden maar liefst drie maanden opgesloten op de terroristenafdeling. Het OM verdacht de vier ervan onder meer lid te zijn van de PKK, een bijeenkomst van een verboden organisatie te hebben gefaciliteerd en te hebben opgeroepen tot deelname aan de gewapende strijd. Het is kennelijk mogelijk onder deze ruime en vage formulering een sleepnet uit te werpen. Daarmee vang je altijd wel iets.
Maar na vijf jaar werden de vier vrijgesproken, het bewijs verkruimelde in de handen van de rechter. Het hele proces was natuurlijk niets meer dan politiek gemotiveerd. Turkije was voor even weer tevreden gesteld.
Ook voorliggend wetsvoorstel is politiek gemotiveerd. Wat de Koerden al langer overkomt, wordt met dit wetsvoorstel uitgebreid naar andere vormen van activisme en meningen die in het huidige verrechtsende tijdsgewricht politiek ongewenst worden geacht. Verdenkingen zullen een zeer wankele basis hebben en uiteindelijk tot vrijspraak leiden. Maar de schade is dan al gedaan.
Deze inperking van recht van meningsuiting zal het wantrouwen van burgers jegens de overheid verder doen toenemen. De wet maakt de samenleving niet veiliger. Integendeel, activisten zullen zich onveiliger voelen om zich uit te spreken tegen onrecht. Grote groepen mensen en organisaties zullen zich geïntimideerd voelen. De wet is ook niet nodig, daar door burgemeesters van grote steden, zoals Femke Halsema vaker publiekelijk is uitgelegd dat het huidig wettelijke instrumentarium toereikend is.
Tot slot: Oekraïeners vechten voor democratische waarden, en het land wordt door ons kabinet en parlement onvoorwaardelijk gesteund. Tegelijk hebben we een kabinet dat bereid onze eigen verworven vrijheden bij het grof vuil te zetten. Dat is in strijd met elkaar.