Regeling Realisatiestimulans

Reactie

Vraag1

Aandacht voor en stimuleren van een andere mindset bij gemeenten zou effectiever kunnen zijn?
Gemeenten stellen zich nu passief op: nemen ruwe plannen (principeverzoeken) in ontvangst, geven vervolgens op basis van geldende regels groen of rood licht en laten het er vervolgens bij. Potentiële inbreidingslocaties, waar primair op gericht wordt, zijn veelal particulier eigendom. Gemeenten zouden de eigenaren van kansrijke locaties actief kunnen benaderen en aan die eigenaren bewustmaken van mogelijkheden voor verdere locatieontwikkeling en procesbegeleiding aan de eigenaren aanbieden (waar staat men voor open; mogelijkheden; welke stappen te ondernemen; businesscase). Focus van gemeenten dus niet primair op eigen verwerving van potentiële locaties, maar eigenaren actief ondersteunen bij het komen tot geschikte plannen.
Ik spreek hier mede uit eigen ervaring. Mij persoonlijk lijkt het te gaan lukken om medewerking te krijgen bij de herontwikkeling van een voormalig boerenerf binnen de bebouwde kom. Maar een gemiddelde eigenaar van zo’n perceel zal niet vanuit zichzelf op een ontwikkelidee komen en niet in staat zijn daar dan handen en voeten aan te gaan geven. Wat zou het fijn zijn voor zo’n gemiddelde eigenaar, wanneer de gemeente hem eerst polst en bij een ‘ja’, die eigenaar coacht en de weg wijst naar hoe verder te komen.
Bij juridische processen wordt een particulier bijgestaan door een advocaat, omdat niet verwacht wordt dat een burger zelf voldoende voor zijn zaak kan opkomen. Bij potentiële bouwprocessen is er niks voor die particulier.
Zou het een goed idee zijn om overheidsstimulering daarop te richten? Andere mindset bij gemeenten middels bijvoorbeeld gemeentelijke planontwikkelondersteuningscoaches?