Verlenging naturalisatietermijnen

Reactie

Vraag1

Het is begrijpelijk dat de overheid de naturalisatieprocedure wil versterken en prioriteit wil geven aan kandidaten die zich actief in de samenleving inzetten. Echter: een algemene verlenging van de termijn naar 10 jaar vind ik een onnodig zware maatregel die niet goed aansluit bij rechtvaardigheid en differentiatie. Ik stel voor om in plaats daarvan een model te hanteren dat onderscheid maakt naar participatie in de samenleving en arbeidsmarkt.

Voorstel – geïnspireerd op het Finse model
Het fenomeen is onder andere terug te vinden in het model van Finland, waar burgers die langdurig afhankelijk zijn van sociale uitkeringen een langere traject moeten doorlopen voor het verkrijgen van het staatsburgerschap, terwijl degenen die werken, belasting betalen en maatschappelijke participeren, een korter traject hebben. Dit model kent de volgende uitgangspunten:

Differentiatie naar maatschappelijke bijdrage

Personen die gedurende een substantieel deel van de verblijfsperiode actief zijn op de arbeidsmarkt, belasting betalen, en maatschappelijk participeren (taalcursussen, vrijwilligerswerk, etc.) krijgen een kortere pathway naar naturalisatie.

Personen die langdurig afhankelijk zijn van uitkeringen of geen zichtbare maatschappelijke bijdrage leveren krijgen een langere termijn of aanvullende toets.

Stimulerende werking
Dit model creëert een prikkel voor nieuwkomers om zich vroegtijdig in te zetten voor de arbeidsmarkt en de Nederlandse samenleving. Het bevordert integratie, taalvaardigheid, economische zelfstandigheid.

Rechtvaardigheid en maatwerk
Door niet iedereen onder éénzelfde streng traject te plaatsen (bijv. 10 jaar voor iedereen) maar rekening te houden met ­–– enerzijds maatschappelijke inzet, en ­–– anderzijds mogelijke achterstanden (taalproblemen, zorgtaken, etc.), ontstaat een systeem dat maatwerk biedt en tegelijkertijd duidelijkheid geeft.

Efficiëntie en doelmatigheid
Een langere termijn voor iedereen (10 jaar) maakt de naturalisatieprocedure langduriger, kostbaarder en wellicht minder aantrekkelijk voor mensen die wel een actieve bijdrage leveren. Het voorgestelde model kan zowel de administratieve druk verlagen voor flinke participanten als de maatschappelijke kosten beperken.