Instructieregel permanente bewoning recreatiewoningen

Reactie

Vraag1

Ons park is een niet-vitaal bungalowpark waar de meeste, veelal stadse, huiseigenaren genieten van hun tweede woning in het groen en waar maar een klein aantal bungalows bewoond worden. Het hoeft wat mij betreft dan ook zeker geen woonwijk te worden, maar een uitsterf constructie voor alle huidige bewoners (die er veelal tientallen jaren wonen) zou dé oplossing zijn.
Er zou een enorme last van ieders schouders vallen wanneer er duidelijkheid is en men zich niet meer gestresst of onveilig hoeft te voelen op ons mooie, groene parkje.

Het voorstel van Mona Keijzer is een goede stap in die richting. Het geeft een hoop bewoners rust en tijd om opzoek te gaan naar woonruimte die bij hun situatie past.
Toch vraag ik me af of 10 jaar, voor alle mensen die in Nederland in hun recreatiewoning wonen, voldoende is; waar moet je als 70-plusser, minder bedeelde of chronisch zieke naar toe nu de huizenmarkt zo overspannen is en je een specifieke woning nodig hebt?
Ik stel voor dat nog aan het voorstel van Mona Keijzer toegevoegd wordt, dat er voor iedereen die nu permanent in een recreatiewoning verblijft en die financieel zwak en/of chronisch ziek is een uitsterf constructie komt dmv verhuizen of overlijden en dat 70-plussers, nu en in de toekomst, in een recreatiewoning mogen (gaan) wonen. Zo blijven er (grotere) huizen vrij voor gezinnen.

Tevens hoop ik dat er binnenkort iets gedaan gaat worden tegen de massale opkoping van (kleine) bungalowparken door (buitenlandse)investeerders en vastgoed speculanten.
Vaak hebben families hun recreatiewoning al tientallen jaren in bezit, met bijbehorende liefdevolle herinneringen. Door overname van de parken door deze zogenaamde grote jongens wordt dat rigoureus om zeep geholpen.

Bijlage