Instructieregel permanente bewoning recreatiewoningen

Reactie

Vraag1

Als particuliere verhuurder met meerdere woningen in box 3 heb ik de afgelopen jaren ervaren hoe zwaar de belasting- en regeldruk is geworden op reguliere, veilige huurwoningen in het middenhuursegment. Deze druk is inmiddels zo hoog, dat goedwillende beleggers en verhuurders zich genoodzaakt voelen hun bezit te verkopen of zich terug te trekken uit de markt.

Wat ik zie, is een paradox: aan de ene kant worden verhuurders in het gereguleerde circuit fiscaal en beleidsmatig beperkt, terwijl aan de andere kant het kabinet nu wettelijk ruimte wil bieden voor permanente bewoning van recreatiewoningen – vaak locaties zonder huurrecht, toezicht of goede leefomstandigheden.

Dit voelt als een verkeerde prikkel: goed verhuurgedrag wordt gestraft, informeel of zelfs illegaal gebruik wordt gefaciliteerd. Dat is niet alleen marktverstorend, maar op de lange termijn ook risicovol voor huurders en gemeenten.

Ik wil dan ook dringend oproepen tot:

1. Gelijke behandeling van reguliere verhuur en recreatiebewoning. Maak beleid dat beide segmenten beoordeelt op veiligheid, kwaliteit en beschikbaarheid – niet op politieke wenselijkheid.

2. Herwaardering van particuliere verhuurders in het woningbeleid. Wij kunnen een cruciale rol spelen in het betaalbaar houden van het middenhuursegment, mits we niet langer worden overbelast via box 3, overdrachtsbelasting en huurregulering.

3. Heldere handhaving en afbakening. Als permanente recreatiebewoning wordt toegestaan, zorg dan voor duidelijke regels, toezicht en minimale kwaliteitseisen – zodat huurders niet in de knel komen.

Deze instructieregel is symptomatisch voor een verschuiving van controle naar gedoogd beleid. Mijn pleidooi is: laat particuliere verhuur niet kapot concurreren door informele alternatieven, maar gebruik ons juist als partner in de woonopgave.