Instructieregel permanente bewoning recreatiewoningen

Reactie

Vraag1

Pleidooi: Laat mensen niet tussen wal en schip vallen – maak wonen in recreatiewoningen mogelijk én pak de vastgelopen woningmarkt aan

Ik ben een alleenstaande vrouw met een beperkt inkomen. Ik wil niets liever dan een gewone woning. Een plek waar ik veilig en rustig kan leven, net als ieder ander. Maar ik heb geen keuze. De huurmarkt is onbetaalbaar, sociale huur is jarenlang wachten en kopen is voor mij geen optie. Daarom woon ik nu – uit pure noodzaak – in een recreatiewoning.

Officieel mag dat niet. Permanente bewoning van een recreatiewoning is verboden, ook als je geen andere plek hebt. Gemeenten kunnen soms maatwerk leveren, maar vaak durven ze dat niet zonder duidelijke landelijke regels.

Ik roep de Rijksoverheid daarom dringend op om een instructieregel in te voeren:

?? Geef gemeenten de plicht én ruimte om in schrijnende gevallen – zoals financiële nood of dreigende dakloosheid – bewoning van recreatiewoningen toe te staan.

?? Laat mensen die zichzelf redden, rust zoeken en niemand tot last zijn, legaal wonen waar ze nu in onzekerheid leven.

Dit pleidooi gaat niet alleen over mij. Het gaat over tienduizenden mensen in Nederland: alleenstaanden, ouderen, arbeidsongeschikten, jonge starters, mantelzorgers – mensen die simpelweg nergens terechtkunnen. Zij vallen door het beleid, niet door hun gedrag.

De woningmarkt zit muurvast. Er wordt veel beloofd, maar weinig opgelost. Ondertussen groeit de groep mensen zonder woonperspectief. Tijdelijk wonen in een recreatiewoning kan voor velen een realistische tussenoplossing zijn – zolang het beleid dat ook erkent. Dit vereist landelijke regie.



Voor de verkiezingen in oktober moet er een concreet signaal komen: geef ruimte voor noodoplossingen én pak de kern van het probleem aan.

Sta niet toe dat er in een rijk land als Nederland duizenden mensen zonder woonoplossing zijn terwijl er leefbare woningen leegstaan. Maak beleid menselijk. Maak wonen weer mogelijk.