Wijziging van de Archiefwet 1995 ter uitvoering van overweging 158 van de Algemene verordening gegevensbescherming

Reactie

Vraag1

Graag wil ik vanuit mijn persoonlijke situatie reageren op de voorgestelde wetswijziging. Ik ben kleinzoon van een veroordeelde NSBer. Mijn grootvader heeft na de oorlog drie jaar in een kamp gezeten voor zijn collaboratie. Ik schaam me voor wat hij heeft gedaan en kan het niet ongedaan maken. Ook denk ik dat ik, net als iedereen, een grote verantwoordelijkheid heb om te voorkomen dat antisemitisme, racisme en ‘eigen volk eerst’ weer de dominante cultuur worden in Nederland en elders.

Ik vind het een goed idee om het archief digitaal te ontsluiten om het zo beter toegankelijk te maken voor nabestaanden, betrokkenen en voor wetenschappelijk onderzoek. Tegelijk heb ik bedenkingen bij het zonder meer op internet zetten van deze privacygevoelige gegevens. In de eerste plaats is mijn grootvader veroordeeld en heeft hij zijn straf uitgezeten. Ik vraag me daarom af waarom hij, tientallen jaren na zijn dood, nu weer publiekelijk aan de schandpaal genageld zou moeten worden. Bij andere personen die met justitie in aanraking zijn geweest gebeurt dat immers ook niet.

In de tweede plaats vraag ik me af wat de overheid doet om misbruik van deze informatie door voyeurs, internettrollen en andere kwaadwillende nieuwsgierigen te voorkomen. Ik denk dat het goed zou zijn om een cultuur van verzoening in plaats van één van vingerwijzen te bevorderen en daarom gericht om te gaan met deze informatie. Het ‘zomaar’ op internet zetten van deze gevoelige informatie, zonder context en toezicht, kan bovendien een trivialisering van de levens van mensen, daders en slachtoffers, bevorderen - alsof deze informatie op hetzelfde niveau zou staan als bioscoopagenda’s, supermarktreclames en andere informatie die door iedereen ongericht en op ieder moment op te vragen is.

Daarom zou ik willen pleiten voor een openbare, digitale toegang tot het archief, maar wel met een gemotiveerd verzoek op naam, en alleen ter plekke bij het Nationaal Archief.