AMvB Dierwaardige Veehouderij
Reactie
| Naam | Anoniem |
|---|---|
| Plaats | Berlicum |
| Datum | 2 augustus 2025 |
Vraag1
- Heeft u algemene op- of aanmerkingen bij het voorgestelde Besluit?- Heeft u diersoortspecifieke op- of aanmerkingen bij het voorgestelde Besluit (kippen, melkvee, kalveren of varkens)?
Reactie op het wetsvoorstel van minister Wiersma – dierenwelzijn blijft ondergeschikt
Het wetsvoorstel van minister Wiersma richt zich op stikstof- en mestreductie, maar laat het dierenwelzijn structureel buiten beschouwing. Een dierwaardige veehouderij vereist meer dan krimp: het vraagt om fundamentele hervorming van hoe we met dieren omgaan. Dit voorstel blijft ver verwijderd van dat doel.
Geen natuurlijk gedrag mogelijk
Er is geen uitloopplicht. Varkens mogen niet naar buiten om te wroeten. Kippen zitten vaak in stallen zonder daglicht of buitenlucht. Kalfjes groeien op in hokken, stierkalfjes zien nooit een weide. Grazen, wroeten, stofbaden nemen – gedrag dat essentieel is – wordt structureel verhinderd.
Onacceptabele huisvesting
De ruimte voor varkens wordt slechts met 0,1 m² verruimd. Kippen leven vaak met duizenden tegelijk op hoge bezetting. Kalfjes worden individueel gehuisvest op roostervloeren. Dieren hebben recht op zachte, schone ligplekken en voldoende ruimte om te bewegen, rusten en spelen.
Geen moederzorg of sociaal contact
Biggen en kalfjes worden vlak na de geboorte weggehaald bij hun moeder. Dat is schadelijk voor gedrag, weerstand en welzijn. Kalveren mogen nog steeds eenzaam worden opgesloten. Ook leghennen lijden onder gebrek aan verrijking en onderdrukking van sociaal gedrag.
Gezondheid en voeding onder druk
Luchtkwaliteit blijft ondermaats, met hoge concentraties ammoniak en fijnstof. Vleeskuikens groeien ongezond snel. Kalfjes krijgen ijzerarm voer, wat leidt tot bloedarmoede en maagzweren. Gezondheid wordt opgeofferd aan efficiëntie.
Structureel leed blijft toegestaan
Kraamkooien blijven nog 15 jaar toegestaan. Kippen mogen nog steeds in systemen gehouden worden waarin hun welzijn ernstig wordt beperkt. De doding van eendagshaantjes stopt pas in 2026 – dat is laat en slechts één stap.
Conclusie
Dit voorstel reduceert aantallen, maar niet het lijden. Zonder wettelijke verbeteringen in huisvesting, gedrag, verzorging en gezondheid blijft de veehouderij fundamenteel onrechtvaardig. Dieren zijn geen productiemiddelen – ze hebben recht op welzijn. Deze wet faalt om dat te waarborgen.