AMvB Dierwaardige Veehouderij
Reactie
| Naam | A Willems |
|---|---|
| Plaats | Groningen |
| Datum | 2 augustus 2025 |
Vraag1
- Heeft u algemene op- of aanmerkingen bij het voorgestelde Besluit?- Heeft u diersoortspecifieke op- of aanmerkingen bij het voorgestelde Besluit (kippen, melkvee, kalveren of varkens)?
Wat minister Wiersma nu voorstelt, komt echt niet in de buurt van wat je dierwaardig mag noemen. Het lijkt misschien een stap vooruit, maar als je kijkt naar wat er níet in staat, zie je vooral hoe weinig er écht verandert voor koeien en kalfjes.
Allereerst is er niks geregeld over moederzorg. Terwijl wetenschappers allang aangeven hoe belangrijk het is dat kalfjes bij hun moeder kunnen blijven – dat is geen luxe, dat is basis. Toch worden ze nog steeds vrijwel direct na de geboorte gescheiden, alsof dat normaal is. Maar in een dierwaardige veehouderij blijven koe en kalf bij elkaar – punt.
Dan het sociale leven van kalfjes. Het zijn kuddedieren, ze hebben behoefte aan contact en gezelschap. Maar in plaats daarvan mogen ze nog steeds alleen in kleine hokjes worden gezet – alsof het om producten gaat, in plaats van levende wezens. Dat is schrijnend.
Ook weidegang wordt niet verplicht gesteld. Grazende koeien in een groene wei lijken misschien vanzelfsprekend, maar voor veel dieren in de vleesindustrie is buitenlucht een onbekend concept. Vooral stierkalfjes brengen hun hele, korte leven binnen door – op betonnen vloeren, zonder ooit gras onder hun poten te voelen.
Wat betreft voeding is de situatie ronduit zorgwekkend. Kalfjes krijgen vaak expres voeding die te weinig ijzer bevat, zodat hun vlees ‘mooi licht’ blijft. Het gevolg? Bloedarmoede, maagzweren, chronisch lijden. Gezond ruwvoer – hooi, gras – zou standaard moeten zijn, geen uitzondering.
En dan nog de leefomgeving zelf. Veel kalfjes liggen op koude, harde roostervloeren, vaak besmeurd met uitwerpselen. Geen stro, geen zachte ligplek. Geen dier verdient dat.
Tot slot: frisse lucht. Elk dier zou naar buiten moeten kunnen – om de zon te voelen, de wind te ruiken, zich vrij te bewegen. Zonder die basis blijft elke vorm van veehouderij op zijn best functioneel – maar nooit dierwaardig.
Als we écht iets willen veranderen, moeten we verder kijken dan minimale verbeteringen. Dit voorstel laat te veel liggen. Het is tijd om eerlijk te zijn over wat dieren nodig hebben – en daar ook naar te handelen.