AMvB Dierwaardige Veehouderij

Reactie

Vraag1

Het is onacceptabel dat dierenwelzijn wederom ondergeschikt dreigt te worden gemaakt aan economische belangen. De plannen van minister Wiersma betekenen géén stap vooruit, maar een pijnlijke terugval. Dieren zijn levende wezens met gevoelens, geen productiemiddelen die je naar believen kunt opsluiten of uit elkaar kunt trekken.

Wat er nu op het spel staat, is fundamenteel:
Een kalf hoort bij zijn moeder. Dat is geen wensdenken, dat is wat wetenschap én gezond verstand ons vertellen. De band tussen moeder en jong is essentieel voor de ontwikkeling van het dier én voor zijn welzijn. Het structureel wegnemen van kalfjes bij hun moeder is niets minder dan dierenleed.

Kuddedieren horen niet eenzaam opgesloten te worden in kleine hokken. Toch laat dit voorstel dat nog steeds toe. Waar is de ethiek? Waar is de verantwoordelijkheid? Runderen zijn sociale dieren die fysiek contact nodig hebben. Eenzame opsluiting veroorzaakt stress, angst en gedragsstoornissen.

Ook de basisbehoeften, frisse lucht, beweging, een zachte ligplek en natuurlijke voeding, worden genegeerd of niet verplicht gesteld. Stierkalfjes opgesloten op betonnen roostervloeren zonder ooit buitenlucht te ervaren: dat is géén dierwaardige veehouderij, dat is systematisch lijden.

Het is dan ook schokkend dat dit kabinet overweegt om de regie over ‘dierwaardigheid’ over te laten aan de sector zelf. Een sector die jarenlang heeft bewezen dieren vooral als productie-eenheden te zien, hoort niet de norm te bepalen voor hun welzijn. Dat is de slager die zijn eigen vlees keurt.

Minister Wiersma mag niet wegkomen met het terugdraaien van eerder gemaakte afspraken die juist bedoeld waren om het leven van dieren te verbeteren. De samenleving wil verandering, échte verandering, richting een landbouw die rekening houdt met wie de dieren zijn, niet alleen wat ze opleveren.

Dieren hebben recht op een beter leven. En wij, als mensen, hebben de morele plicht om dat te garanderen.