AMvB Dierwaardige Veehouderij
Reactie
| Naam | Een bom onder onze vooruitgang D Broerse |
|---|---|
| Plaats | Rosmalen |
| Datum | 28 juli 2025 |
Vraag1
- Heeft u algemene op- of aanmerkingen bij het voorgestelde Besluit?- Heeft u diersoortspecifieke op- of aanmerkingen bij het voorgestelde Besluit (kippen, melkvee, kalveren of varkens)?
We staan voor een ingrijpende ethische keuze: respecteren we dierenrechten, of schuiven we die aan de kant voor kortetermijnwinst? Minister Wiersma wil maatregelen terugdraaien die varkens meer bewegingsvrijheid, sociale interactie en een leven zonder pijnlijke ingrepen beloven. Dat is niet alleen moreel onverdedigbaar, het legt ook een bom onder alle vooruitgang die we de afgelopen jaren boeken op het gebied van dierenwelzijn.
De minister suggereert dat de veehouderijsector zelf mag bepalen wat 'dierwaardig' is, maar dat is een doodlopende weg. Vrijwillige codes leveren zelden verandering op als er geen afdwingbare normen bestaan. Zonder wettelijke kaders blijft het lijden van varkens onzichtbaar voor consumenten en politiek, en worden de allerlaagste gemeenschappelijke delers de maatstaf. Het is alsof je een fabriek voor schadelijke chemicaliën vraagt zelf hun veiligheidsvoorschriften te bedenken.
Hoeveel winst is moreel verantwoord ten koste van een leven vol onnodig lijden? Zolang de veehouderij alleen gestoeld is op prijsdruk en bulkproductie, blijft dierenleed de onzichtbare tol. Een robuuste wetgeving dwingt producenten en marktpartijen om te investeren in welzijn: ruimere hokken, biologisch afbreekbaar wroetstrooisel, betere ventilatie en stressvrije transportcondities. Deze investeringen renderen niet alleen in gelukkiger dieren, maar ook in een stabielere keten, een sterker imago en minder maatschappelijke weerstand.
Vrijwillige afspraken en convenanten zijn welkom, maar ze bestaan náást wettelijke verplichtingen, niet in plaats daarvan. Alleen een AMvB met harde deadlines voor de afschaffing van staartcouperen, kraamkooien en mechanische ingrepen garandeert dat elke veehouder de omslag maakt. Zonder verplichte handhaving blijven de minst duurzame praktijken bestaan.
Stel je voor dat je een biggetje bent, geboren in een krappe kraamkooi, afgesneden van moeders warmte en van jongs af aan traumatische ingrepen ondergaat zonder pijnstilling. Hoe anders ziet de wereld eruit als je welkom bent in een ruime groepsstal, zelf een hol kunt bouwen, rondsnuffelen en in troost bij je moeder kunt kruipen? Dít verschil maken we vandaag, of we accepteren dat het lijden van miljarden varkens onbestraft doorgaat.
Dierenwelzijn is geen bijzaak, maar het hart van een fatsoenlijke samenleving.