Wet financiering kinderopvang

Reactie

Vraag1

Ik vind dat kinderopvang toegankelijk moet zijn voor alle ouders, niet alleen voor wie werkt. Ook ouders die (nog) niet deelnemen aan het arbeidsproces verdienen de mogelijkheid om hun kind enkele dagdelen per week naar de opvang te brengen. Voor veel van deze kinderen is het juist belangrijk om met leeftijdsgenootjes in contact te komen en zich in een stimulerende omgeving te kunnen ontwikkelen.



Tegelijkertijd moeten we waken voor een samenleving waarin kinderen steeds meer tijd buiten het gezin doorbrengen. Door de stijgende werkdruk en de financiële noodzaak om meer te werken, brengen ouders steeds minder tijd met hun kinderen thuis door. Dat legt druk op de gezinsband en op de opvoeding binnen het gezin.



Ik pleit daarom voor een evenwichtige benadering van kinderopvang:

Toegankelijk en betaalbaar voor iedereen, ook voor niet-werkende ouders;

Beperkt in omvang, zodat kinderen voldoende tijd thuis doorbrengen;

Ondersteunend aan gezinnen, niet ter vervanging van de opvoeding door ouders.

Kinderopvang moet bijdragen aan gelijke kansen voor kinderen én aan het versterken van gezinnen — niet aan het verder uithollen van de tijd die ouders met hun kinderen kunnen doorbrengen.

Ik ben er geen voorstander van dat kinderen de hele week naar de opvang gaan, enkel om ouders in staat te stellen meer te werken. Dat is een eenzijdige, economische benadering die voorbijgaat aan de opvoedkundige taak van ouders. Kinderen hebben een stabiel thuishonk nodig. Wanneer ouders structureel te weinig tijd hebben, raken gezinnen uit balans: ouders weten soms niet meer hoe ze hun kinderen moeten opvoeden, en kinderen missen duidelijke kaders.



Als praktijkdeskundige zie ik dagelijks wat dit betekent voor kinderen en gezinnen. Ik maak me daar in toenemende mate zorgen over. Ouders moeten de ruimte en de mogelijkheid houden om zélf hun kinderen op te voeden. Kinderopvang kan hen daarbij ondersteunen — maar nooit de opvoeding overnemen. Hoe goed pedagogisch professionals hun werk ook doen, het is en blijft de primaire verantwoordelijkheid van ouders om hun kinderen op te voeden.



De overheid zou veel meer in gesprek moeten gaan met praktijkdeskundigen — mensen die dagelijks werken met kinderen en gezinnen — om samen te zoeken naar een betere balans in ons land. Alleen door beleid en praktijk met elkaar te verbinden, kunnen we zorgen voor een samenleving waarin werk, gezin en opvoeding weer in evenwicht zijn.