Wijziging van de Regeling beslagvrije voet

Reactie

Vraag1

Prima deeloplossing, maar een totaaloplossing zou beter zijn.

Een van de bestaansredenen van de overheid is toezien op een eerlijke verdeling van alle lusten en lasten. Legitieme schuldeisers (die bijvoorbeeld legaal goederen of diensten hebben geleverd voor een reële prijs) hebben gewoon recht op hun geld. En de schuldenaar heeft de plicht om te doen wat in redelijkheid gevraagd kan worden om dat geld te betalen. Maar het probleem is nou juist dat de schuldenaar niet (of niet direct) alle schuldeisers kan geven waar ze recht op hebben. Dit probleem valt niet zonder (tijdelijke) kapitaalinjectie op te lossen.

Daarom zou het goed zijn als de Staat als tussenpartij zou optreden tussen schuldenaar en (legitieme) schuldeisers: de Staat betaalt de schuldeisers waar zij recht op hebben en de schuldenaar doet wat in redelijkheid gevraagd kan worden om dat geld aan de Staat terug te betalen. De pijn die overblijft is een eventueel verschil tussen wat de schuldenaar moet en feitelijk kan betalen. Die pijn komt uiteindelijk terecht bij de belastingbetaler. Maar als het goed is, wordt belasting betaald naar draagkracht, dus is die pijn per definitie eerlijk verdeeld. In elk ander scenario is de pijn precies even groot, alleen wordt die minder eerlijk verdeeld.

Het voorliggende voorstel kan dan gelezen worden als een voetnoot ter verduidelijking van "de schuldenaar doet wat in redelijkheid gevraagd kan worden om dat geld aan de Staat terug te betalen", namelijk "de schuldenaar doet onder meer gedurende 24 maanden zijn best goedkoper te gaan wonen".

Zie ook mijn reactie op de internetconsultatie Wet preferentie kinderalimentatie, https://www.internetconsultatie.nl/kinderalimentatie/reactie/4271f763-9118-4c98-b329-7d06ae148d47